Czy to możliwe… (cz. 1)

Ponad dwa tysiące lat temu Jezus Chrystus, dyskutując z Żydami, powiedział:

(J 5:31–39) 31 Jeśli ja świadczę sam o sobie, moje świadectwo nie jest prawdziwe. 32 Jest ktoś inny, kto świadczy o mnie, i wiem, że świadectwo, które daje o mnie, jest prawdziwe. 33 Wy posłaliście do Jana, a on dał świadectwo prawdzie. 34 Lecz ja nie przyjmuję świadectwa od człowieka, ale to mówię, abyście byli zbawieni. (…) 36 Ale ja mam świadectwo większe niż Jana. Dzieła bowiem, które Ojciec dał mi do wykonania, te właśnie dzieła, które czynię, świadczą o mnie, że Ojciec mnie posłał. 37 A Ojciec, który mnie posłał, on świadczył o mnie. Nigdy nie słyszeliście jego głosu ani nie widzieliście jego postaci. 38 I nie macie jego słowa trwającego w was, bo temu, którego on posłał, nie wierzycie. 39 Badajcie Pisma; sądzicie bowiem, że w nich macie życie wieczne, a one dają świadectwo o mnie.

O jakich pismach mówił Jezus? Wyjaśnił to uczniom osobiście na drodze (długości ok. 11 km) z Jerozolimy do Emmaus:

(Łk 24:27, 44) 27 I zaczynając od Mojżesza i wszystkich proroków, wykładał im, co było o nim napisane we wszystkich Pismach. (…) 44 Potem powiedział do nich: To są słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że musi się wypełnić wszystko, co jest o mnie napisane w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach.

Mówił o księgach Starego Testamentu, tj. żydowskich księgach czytanych między innymi w synagogach i w świątyni, uważanych za natchnione przez Boga, pieczołowicie przepisywanych i przekazywanych z pokolenia na pokolenie od ponad tysiąca lat. W księgach tych znajdowały się zapowiedzi przyjścia Mesjasza — na którego Żydzi czekali z niecierpliwością — oraz wiele szczegółów dotyczących Jego życia, w postaci mniej lub bardziej oczywistych proroctw. Część z tych fragmentów żydowscy uczeni w piśmie uważali bezdyskusyjnie za mesjańskie, co do części spierali się lub uważali, że Go nie dotyczą (szczególnie proroctwa o cierpiącym Mesjaszu były niezrozumiałe).

Mojżesz spisał Torę (tzw. Prawo, czyli pięć ksiąg Biblii: Rodzaju, Wyjścia, Kapłańską, Liczb i Powtórzonego Prawa) około 1500 lat przed Chrystusem. Pierwsze zapowiedzi Mesjasza znajdują się właśnie w tych księgach. Kolejne pisma Starego Testamentu były spisywane przez różnych autorów przez około 1000 lat. W wielu z nich są przedstawione wydarzenia z życia Mesjasza. Ostatnią z ksiąg była księga Malachiasza, spisana około 400 lat przed Chrystusem — i w niej też są proroctwa dotyczące przyjścia Mesjasza.

Czy jest możliwe żeby przez przypadek w życiu jednego człowieka nastąpiły wszystkie te zapowiadane stopniowo przez ponad 1000 lat wydarzenia dotyczące Mesjasza?

Teraz będzie odrobinę matematyki. Jakie jest prawdopodobieństwo, że jakiś człowiek urodził się w miejscowości Betlejem i został skazany na śmierć? Innymi słowy, jakie jest prawdopodobieństwo, że losowo wybrany mieszkaniec Palestyny z I wieku, urodził się w Betlejem i został stracony przez egzekucję na krzyżu? Rozważmy to na prostym przykładzie: mamy w pudełku 1000 kulek, 500 czarnych i 500 białych; prawdopodobieństwo, że losowo wyciągnięta kulka będzie biała wynosi 500 do 1000, czyli 1 do 2 (czyli inaczej mówiąc 1/2 albo 50%). A teraz załóżmy, że połowa białych kulek jest szklana a połowa metalowa, i podobnie z kulkami czarnymi — teraz mamy 250 kulek białych metalowych, 250 kulek białych szklanych, 250 kulek czarnych metalowych i 250 kulek czarnych szklanych. Zgadza się? Szansa, że wylosujemy białą metalową kulkę wynosi tym razem 250 do 1000, czyli 1/4 albo 25%. Jeśli analogicznie dołożymy kolejny podział (np. na kulki matowe i błyszczące), to prawdopodobieństwo wylosowania białej matowej metalowej kulki będzie wynosiło tylko 125 do 1000, czyli 1/8, tj. 12,5%. Zauważ, że postępując w ten sposób każdy dodatkowy warunek zmniejsza prawdopodobieństwo wylosowania kulki spełniającej wszystkie warunki o połowę.

Wróćmy teraz do proroctw dotyczących Mesjasza. Możemy powiedzieć, że losowo wybrany mieszkaniec Palestyny urodził się w Betlejem albo urodził się gdzie indziej. Załóżmy — przyjmując w bardzo dużym uproszczeniu — że prawdopodobieństwa tych dwu zdarzeń są równe i wynoszą po 50%. Dodajmy do tego drugie wydarzenie: losowo wybrany człowiek został skazany na śmierć albo nie — i znów (upraszczając) ustalmy te prawdopodobieństwa na równe 50%. To dodajmy jeszcze trzeci warunek: losowo wybrany człowiek pochodził z pokolenia Judy albo nie — znów po 50%. Prawdopodobieństwo, że te trzy (niezależne) wydarzenia — urodzony w Betlejem, z pokolenia Judy, skazany na śmierć — zajdą w życiu jednego człowieka wynosi 12,5%. Zgodzisz się? Do czego zatem zmierzam?

Poniżej zacytowałem 45 zapowiedzianych, w różnych księgach Starego Testamentu, szczegółów dotyczących życia Mesjasza. Jaka jest szansa, że wszystkie one wydarzyły się w życiu jednego człowieka, jeżeli przyjmiemy jak poprzednio, że prawdopodobieństwo każdego z tych zdarzeń wynosi 50%? Otóż szansa, że te zapowiedzi spełnią się w życiu jednego człowieka wynosi 0,0000000000028%, czyli około 1 do 35 000 000 000 000. Jak to sobie wyobrazić? Wyobraź sobie kwadrat o boku około 55 km, na którym w jednej warstwie leżą gęsto, jedna przy drugiej kulki o średnicy 1 cm, wszystkie czarne z wyjątkiem jednej — białej. Wyobraź sobie teraz, że nad tym kwadratem skaczesz na spadochronie z zawiązanymi oczami i jak wylądujesz losujesz sobie jedną kulkę. Jaka jest szansa, że podniesiesz białą? Właśnie taka: 1 do 35 000 000 000 000 (przy okazji, szansa trafienia szóstki w „totka” wynosi około 1 do 13 983 816). A jaki byłby wynik, gdybyśmy przyjęli prawdopodobieństwo każdego z zapowiedzianych wydarzeń na poziomie 25% (a to i tak, jak sądzę, bardzo zawyżona liczba)…? Trzeba by wyniku obliczeń dopisać jeszcze 14 zer! Wyobraź sobie tym razem sześcienne pudło o krawędzi 1000 km wypełnione po brzegi „grubym” piaskiem — każde ziarnko 1 mm średnicy, wszystkie żółte i jedno białe. Teraz włóż tam rękę i wyciągnij białe ziarnko.