Święty, czyli… (cz. 8)

Greckie słowo hagios (święty) występuje w tekście Nowego Testamentu 240 razy. Ten grecki przymiotnik jest tłumaczony jako określenie rzeczownika (przydawka przymiotnikowa) 166 razy, zaś jako rzeczownik — 62 razy. W tym pierwszym znaczeniu 93 razy odnosi się do Ducha (pneuma hagion, Duch Święty, ang. Holy Ghost/Spirit, np. Mt 1:18, Łk 11:13), sześć razy odnosi się bezpośrednio do Jezusa (hagios, Święty, ang. Holy One, np. Mk 1:24, hagios pais iesus, święty Syn Jezus, ang. holy child Jesus, np. Dz…
Czytaj całość

Święty, czyli… (cz. 6)

W Ewangelii według Jana słowo „święty” pojawia się tylko pięć razy. Cztery razy Jan określa nim Ducha (zob. J 1:33; 7:39: 14:26; 20:22), a jeden raz Boga Ojca (wyróżnienia w cytowanych wersetach moje): (J 17:11) (…) Ojcze święty [gr. hagie], zachowaj w twoim imieniu tych, których mi dałeś, aby byli jedno jak i my. (John 17:11 KJV 1900) (…) Holy Father, keep through thine own name those whom thou hast given me, that they may be one,…
Czytaj całość

Święty, czyli… (cz. 5)

W greckim tekście Nowego Testamentu mamy trzy słowa, które w polskich przekładach Biblii zostały przetłumaczone jako „święty”: hagios, hosios oraz hieros. Z gramatycznego punktu widzenia, w przeciwieństwie do ich odpowiedników hebrajskich (zob. pierwszą część artykułu), wszystkie one są przymiotnikami. Niemniej jednak, w zależności od kontekstu, są tłumaczone jako przymiotnik (jaki? — święty) lub jako rzeczownik (kto? — święty); ten ostatni najczęściej w liczbie mnogiej: święci.W Nowym Testamencie słowo „święty” (użyte jako przymiotnik) pojawia się po raz pierwszy…
Czytaj całość

Piotr, czyli… skała? (cz. 3)

Jak się powszechnie uważa, Ewangelia według Mateusza była przeznaczona dla Żydów, czy też chrześcijan żydowskiego pochodzenia. A jeśli przyjrzymy się dokładniej 17 i 18 wersetowi z 16 rozdziału tej Ewangelii:(Mt 16:17–19) 17 Wtedy Jezus powiedział do niego: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie objawiły ci tego ciało i krew, ale mój Ojciec, który jest w niebie. 18 Ja ci też mówię, że ty jesteś Piotr, a na tej skale zbuduję mój kościół, a bramy piekła go…
Czytaj całość

Wierzyć w Boga, czyli…

Współczesny słownik języka polskiego podaje, że „wierzyć w Boga, to wyznawać jakąś religię”.* Z chrześcijańskiego punktu widzenia, zgodnego z tekstem Biblii, jest to kompletna bzdura. Również dość powszechne przekonanie, według którego „wierzyć w Boga” oznacza „wierzyć, że on istnieje”, ma niewiele wspólnego ze znaczeniem tego sformułowania w tekście biblijnym. Ale gdybyśmy sięgnęli do starszych słowników języka polskiego — na przykład Lindego (1860) lub Karłowicza (1919) — przeczytalibyśmy, że wierzyć, to „mieć za prawdę, co Bóg objawił, mieć…
Czytaj całość